El Hédi, 34 jaar oud, is scheikundig ingenieur. Zijn werk houdt, eenvoudig gesteld, in dat hij chemische producten controleert om te bepalen of ze voldoen aan de normen om verwerkt en gecommercialiseerd te worden als geneesmiddelen. Hij is single, heeft geen kinderen en woont nu al 4 jaar aan de Zwarte Vijvers in Molenbeek, een wijk die hij waardeert om de “mix van culturen (…)”. Als je er woont, zijn de mensen die je ontmoet open en vriendelijk. Het is ook een wijk met tal van winkels en die heel bereikbaar is, een beeld dat niet strookt met de clichés die de media naar buiten brengen.

Zijn ouders, oorspronkelijk afkomstig uit Tunesië, kwamen vóór zijn geboorte om economische redenen naar België. Hij groeide op met zijn familie en zus in de buurt van het Sint-Goriksplein. Zijn vrienden zijn Belgisch, Afrikaans, Chinees, Indisch, Koreaans… een echte smeltkroes. Daarna verhuisde hij naar een sociale huurwoning in de Dansaertwijk, waar “je tolerant leert zijn”. Hoewel hij graag in Molenbeek en Brussel woont, betreurt hij het gebrek aan veiligheid in de stad vandaag: schietpartijen tijdens afrekeningen tussen drugsbendes, agressies die afgelopen november in de buurt van het Noordstation nog het leven hebben gekost aan die politieman. “Soms is er ook sprake van vandalisme en agressie: voorbijgangers worden aangevallen vanwege hun afkomst(en) of overtuiging(en), vuilnisbakken worden verbrand, stadsmeubilair wordt kapotgemaakt enz.